Wie had in 2019 ooit gedacht dat ik zo veel vrije tijd zou hebben dat ik mijn hardloopjaarrecord met 900 (!!) kilometer ging verbreken. Ik niet in ieder geval … Nagenoeg alle geplande hardloopwedstrijden werden vanaf maart geannuleerd, maar toch wist ik mezelf genoeg te motiveren om te blijven lopen. Hoe ik dat deed, lees je in mijn hardloopjaaroverzicht. En ik kan je alvast verklappen; het afgelopen jaar was qua hardloopbeleving absoluut niet minder dan voorgaande jaren.

20210113 Jaaroverzicht boxtelJanuari – focus op de Vuurtorentrail

De eerste maand van het jaar stond naast trainen voor de Vuurtorentrail (60 km) in maart, in het teken van het opstarten van parkrun in Park Sonsbeek in Arnhem. Een paar maanden eerder waren we met de voorbereidingen begonnen voor deze wekelijkse run op zaterdagochtend (5 kilometer). Het parcours was zo goed als klaar en tijdens iedere testrun schaafden we deze maand het parcours weer een beetje bij. Daarnaast liep ik verschillende lange afstanden, onder meer van station Driebergen-Zeist naar station Hilversum Sportpark (30 km), oftewel de NS Verlengde Heuvelrug Trail van de website van MudSweatTrails (tip voor trailroutes door heel Nederland).

Februari – marathon tijdens Texeltrail

Deze maand begon goed met de Texeltrail op 1 februari. Dit jaar stond ik voor de derde keer aan de start van de 42 km. Een nieuwe startlocatie, nieuwe route. Ik had er zin in. Hardlopen op waddeneilanden of in kuststreken is naast trailen in heuvel- of bergachtig gebied wat ik het liefste doe. Er zat naar mijn gevoel wel iets meer asfalt in dan het vorige parcours, maar ondanks dat sta ik een volgende editie bijna zeker weer aan de start. Want naast het feit dat het lekker kleinschalig is, hebben ze ook ieder jaar fantastische T-shirts voor een zacht prijsje ???? Ondertussen gingen de voorbereidingen voor de Vuurtorentrail ook door met lange duurlopen.

Maart – en toen werd alles anders

Op 8 maart stond ik aan de start van de Drielandenpunttrail. Op Strava schreef ik na afloop van de 26 km: Behoudend gelopen vanwege de Vuurtorentrail over twee weken. Kan wel concluderen dat de conditie uitstekend is. Tsja, de conditie was uitstekend, maar de Vuurtorentrail werd afgelast. Wat gebeurde er veel in maar een week tijd. Van: ik ga sowieso naar Ameland ook al is de Vuurtorentrail afgelast, tot: mmm… de burgemeester vraagt om niet naar de eilanden te komen. Oké, jammer dat het geld voor de overnachtingen weg is, maar wij gaan niet. Er mocht en kon vanaf de tweede helft van maart veel niet, maar gelukkig was wandelen en hardlopen nog steeds een optie. Mijn hoofd stond er overigens totaal niet naar om die 60 km op eigen gelegenheid te lopen. Spoiler: dat deed ik uiteindelijk pas in december.

20210113 Jaaroverzicht strandApril - hoogtemeters maken

De hardloopevenementen maakten plaats voor challenges of virtuele runs. De eerste challenge van 2020 was voor mij de Virtual 500 D+ challenge van MudSweatTrails. In één loopje 500 D+. Gewapend met nieuwe stokken én mijn nieuwe sporthorloge de heuvels bedwingen. We hadden in april nog wel de stille hoop dat we later dat jaar naar gebieden konden waar we de stokken nodig hadden en wilden nu wat oefenkilometers maken.

Mei – Viking Waypoint Challenge

En hop, daar was in maart de tweede challenge én gelijk de derde. Naast The Great Virtual Race Across Tennessee 1000K, waarbij we in vier maanden tijd Tenessee virtueel verkenden en daarbij 1000 km moesten maken, gingen we ook van start met de Viking Waypoint Challenge. Hiervoor doorkruisten we in de maanden die volgenden het hele land om in diverse natuurgebieden te navigeren naar de vooraf opgegeven waypoints. Hiervoor maakten we steeds zelf een route (oké, af en toe leenden we er ook wel eens eentje). Deze maand liepen we in het kader van de Viking Waypoint Challenge een trailmarathon in Zuid-Limburg en konden daar mooi weer oefenen met onze stokken. Uiteindelijk maakten we die dag 1203 D+.

Juni – trailvakantie in eigen land

Het oorspronkelijke plan om in juli in Engeland een ultra te lopen, schoof door corona door naar 2021. Plan B was een week trailen in Zuid-Limburg. Voor het zover was daagde ik mezelf nog uit en liep ik 10 dagen op een rij. Lekker! Ik heb zelf niet zo veel met runstreaks, maar zo in de zomerperiode waarbij je alle kanten uit kan en lekker in het bos kan lopen is het prima te doen. En 10 dagen is nog te overzien. Dan is het voorbij, voordat het echte ‘ik heb eigenlijk geen zin, maar ik moet’ begint. Vanaf de 26e zaten we in Zuid-Limburg en liepen we deze laatste dagen van de maand routes in de Voerstreek, Eifel, Maastricht en Schinnen.

Juli – Long term nl challenge

De trailvakantie sloten we af met een rondje Brunssummerheide (by far het lelijkste stukje Nederlandse natuur dat ik in lange tijd had gezien), een rondje Jalhay en een rondje Nederlandse gemeentes scoren. Want ja, alsof we nog niet genoeg challenges doen/deden, houden we met long term nl challenge ook nog bij in hoeveel gemeenten in Nederland we hebben gelopen. De rest van de maand lag de focus op heuveltraining, lange duurlopen en waypoints scoren.

 Augustus – een georganiseerd loopje ... of toch niet

In augustus ging mijn hardloophart sneller kloppen want coronaproof werd in Zuid-Limburg de HoogCrutstrail gehouden. Starten op die dag op je eigen moment. Enige ‘eis’ was dat je op een bepaald tijdslot binnen was om je biertje te innen en een hamburger te eten. Ik had er zin in… Helaas werd de trail afgelast. Niet vanwege corona, maar vanwege de hitte. Ook dat nog! Geheel logisch natuurlijk – geen risico’s nemen, maar wat was dit zuur. Gelukkig ging een ander ‘hardloopevenement’ nog wel door. De Trail4daagse Veluwezoom. Vier dagen hardlopen op de Veluwezoom met routes tussen de grofweg 9 en 16 km. Heerlijke avonden waarbij we op eigen gelegenheid liepen. Een kleinschalig evenement, maar absoluut voor herhaling vatbaar.

20210113 Jaaroverzicht samenSeptember – nog meer georganiseerde loopjes

Hoe fijn was het dat we deze maanden weer wat meer met georganiseerde loopjes mee konden doen! Eindelijk weer met een startnummer op lopen. Dat geeft de loop toch net wat extra’s. In deze coronatijd is het nog wel steeds goed uitkijken waarop je inschrijft, want ik stootte mijn neus nog weleens. Bijvoorbeeld bij de Veluwse Trailrun die eigenlijk deze maand gehouden zou worden. Op hun website gaven ze aan alles coronaproof geregeld te hebben, maar drie weken later kwam er toch een no go. Gelukkig kon ik mijn ei kwijt bij de Gelderse Poorttrail van Trailrunning Events. Zij organiseren kleinschalige trails, maar met een goede sfeer.

Oktober – DNF op Airborn Freedom Trail

Het eerste weekend van oktober stond eigenlijk de TrailRun Terschelling (50 km) op de planning. Maar, drie keer raden … Gelukkig konden we wel gewoon ons weekendje Terschelling door laten gaan en hebben we lekker gefietst, gewandeld én natuurlijk hardgelopen. Loopjes werden afgelast, maar sommige loopjes boden ook de kans om op je eigen moment de route te lopen. Zo ook de Airborne Freedom Trail. Ik had me ingeschreven voor de 44 km. Verder dan 31 km ben ik niet gekomen … Kan ik een keer een loopje met medaille doen, strubbelt het lijf tegen. Bij 21 km last van mijn knie en tegen de 30 km was het niet leuk meer en ook niet de moeite waard om mezelf in de vernieling te helpen. Dus vanuit Oosterbeek met de bus terug naar huis. De rest van de maand trokken we er wat vaker wandelend op uit. Na behandeling door de masseur en fysio (dry needling) ging het hardlopen beter en kon ik gewoon tochten van 20 km blijven lopen. Aan het einde van de maand startte de tweede editie van de Viking Waypoint Challenge. We mogen weer!

November – Duivelse Uitdaging

Yes! Weer een uitdaging gevonden om mijn tanden in te zetten. De Duivelse Uitdaging dit keer. Tot eind december kregen we de tijd om 444 km te lopen. Hiervoor moesten we verschillende afstanden lopen, waaronder een 30, 42, 50 en 66 km. Eigenlijk stonden de 42 en 60 km (die we in het kader van de Duivelse Uitdaging maar hebben doorgetrokken naar 66) al gepland, maar ja, die 50 kilometer. Zou dat lukken? Helemaal omdat ik nog niet van mijn klachten af was. Gewoon proberen, luisteren naar het lichaam en dan zien we het wel. In de loop van november liepen we de marathon van station Zutphen naar station Ruurlo. Ik kreeg het niet cadeau, maar het was pijnvrij gelukt!

December – twee ultra’s in een maand

Deze maand moest de 66 km gelopen worden. Vanaf maart hing deze afstand al boven mijn hoofd, maar op de een of andere manier kwam het er maar niet van. Nu stond de afstand voor 12 december met grote letters in de agenda. Maar waar ga je lopen? Een lang stuk? Rondjes? We besloten om in Loenen drie rondjes te maken zodat we iedere keer bij de auto uitkwamen en die als verzorgingspost konden gebruiken. We vertrokken in het donker en de uren tikten redelijk snel weg. Ik had het tot een kilometer of 32 best naar mijn zin en het ging goed. Tot de knie weer opspeelde. Ik kon mezelf nog oppeppen tot 44 kilometer. Na een korte stop bij de auto door voor de laatste ronde, maar de knie had er geen zin meer in. Ik kwam gewoon niet meer in beweging. Toch door en uiteindelijk met veel pijn en moeite wel de afstand gelopen. Trots, maar met een bijsmaakje. Terug naar de fysio waar ik vertelde dat ik op 30 december eigenlijk een 50 km wilde lopen. Lang verhaal kort. Ze heeft me opgelapt en ik heb uiteindelijk de afstand pijnloos gelopen. Omdat ik er niet helemaal gerust op was, liep ik vanuit huis en de hele afstand op asfalt. Ik heb deze maand grenzen verlegd, ben er een beetje overheen gegaan en 2021 start ik dus met relatieve rust. De stukjes die ik loop gaan goed, maar ik heb zo weinig geduld. De 50 km is nog maar twee weken geleden maar het voelt als een eeuwigheid. Ik moet mijn knie (klachten die eigenlijk vanuit de bil/heup komen) laten herstellen.

Op de hoogte blijven van mijn hardloopavonturen? Volg mij dan op Instagram of Strava.