Nee, zover laat ik het echt nooit meer komen. Ik hoor het mezelf nog zeggen. En toch, toch ben ik jaren later weer bijna 82 kilogram. Het zijn cijfers die ik nooit meer op de weegschaal wilde zien staan, maar die nu angstvallig dichtbij komen. De trieste tussenstand van deze morgen is 79,9 kilogram. Mijn kleren zijn onderhand bijna allemaal te klein. De extra laag vet op mijn bovenarmen, bovenbenen en bij mijn buik zit me in de weg. Iedere dag neem ik me voor om af te gaan vallen, om de extra 15 kilogram nu voorgoed vaarwel te gaan zeggen. Maar het lukt tot dusver niet echt. Of laat ik zeggen echt niet. Maar jij eet toch zo gezond? Het is een veelgehoorde opmerking. Dat heb ik natuurlijk zelf in de hand gewerkt met al mijn blogs en posts op social media. 

Nog 100 dagen tot mijn doel: 15kg minder en het lopen van een marathon in bij voorkeur een persoonlijk record. Vandaag voelt toch een beetje als een mijlpaal. Ik ben nu bijna drie weken onderweg en het gaat nog steeds goed. Ik heb niet het idee dat ik met een afvalrace bezig ben. Snoepen doe ik niet, alcohol drink ik bijna niet. En toch voelt het niet als een opgave of afzien. Dat is bij mij eigenlijk altijd het geval als ik weer wat kilo's kwijt moet. Als de knop eenmaal om is dan is deze ook goed om en gaat het allemaal bijna vanzelf. Gelukkig maar, want als je voor je gevoel iedere dag op een houtje moet bijten dan is het ook geen pretje.

Enigszins vermoeid na de duurloop van de avond daarvoor (eigen schuld, had ik maar meer moeten drinken) stapte ik dinsdag mijn bed uit. Ik hoefde niet te werken, maar moest wel om 9.00 uur in Apeldoorn zijn in verband met een kennismakingsgesprek. Naast het afvallen en trainen voor een marathon ben ik namelijk ook nog op zoek naar een baan. Ik werk wel een gedeelte van de week als freelancer, maar ik heb nog wel wat uren in te vullen. Als er een baan momenteel bij mij past, dan is het de baan wel waarvoor ik op gesprek ben geweest. Ik moet alleen nog anderhalve week geduld hebben om te horen of ik naar ronde twee door mag. Spannend! Als ontbijt nam ik kwark met wat aardbeien, blauwe bessen, frambozen, honing en kokosrasp. Samen met een kop koffie een prima ontbijtje.

I dit it! Hardlopen door de regen. En dan niet een half uurtje, maar gewoon 1 uur en 52 minuten. Na de hele maandagmiddag naar de buienradar en naar buiten te hebben gestaard moest ik echt gaan. Voor mezelf kon ik 1 dag niet bewegen nog verantwoorden, maar geen tweede. De duurloop moest echt gelopen worden. En dus wachtte ik het meest gunstige moment af en ging. Op het schema stond 17,5km, maar ik had met mezelf afgesproken dat een uur ook goed was. Slechts 2 flesjes (kokos)water mee, geen muziek, regen, afgeweken van mijn gewoonte om 2 uur na de maaltijd te gaan lopen. Niet echt ideale omstandigheden voor de 17,5km. En toch deed ik het. Zal ik je wat vertellen? Het kostte me weinig moeite. Blik op oneindig, ondertussen de regendruppels ontwijkend, tikte ik de kilometers weg.

Of ik mijn uur beweging zondag heb gehaald? Nee. Daar kan ik kort over zijn. Het plan was om 17,5 kilometer te gaan lopen, maar de regen heeft me daarvan weerhouden. Zwak, mietje, je bent toch niet van suiker. Kom maar op! Feit is dat ik er echt niet de lol van in zie om me compleet nat te laten regenen. Als ik dat wil dan ga ik wel naar het zwembad. De hele dag was het wachten op het moment dat de regen af zou nemen, maar dit moment is niet gekomen. En dus geen duurloop en dus geen beweging. De geplande rustdag van maandag vond dus een dag eerder plaats. Ook niet verkeerd. Even mijn lichaam in de relaxstand na alle beweging van afgelopen week.

Na mijn proefles van woensdag heb ik de smaak te pakken voor wat betreft bootcamp. Om 9.30 uur sta ik op deze zaterdagmorgen dan ook bij park Sonsbeek te trappelen van ongeduld. Figuurlijk dan. De bedoeling was om mee te gaan doen met een basic bootcamp, maar na de belofte dat de regular bootcamp uit niet teveel lopen bestaat ben ik om. Terwijl de zon deze morgen al volop schijnt is het na twee rondjes inlopen tijd om met materialen aan de slag te gaan. Kettlebells, dumbells, een touw en tennisballen liggen al klaar. Let's get started! We gaan deze morgen een circuitje doen waarbij alle oefeningen veertig seconden worden gedaan. Bootcamp zoals bootcamp hoort te zijn. De les vliegt voorbij. En wat krijg je er een energie van!

Vrijdag weegdag! Het is alweer twee weken geleden dat ik jullie meedeelde dat het mooi was geweest en dat de komende 120 dagen in het teken zouden staan van afvallen en voorbereiden op de marathon. Kan dat samen? Ja, dat kan zeker samen. Anderhalf jaar geleden stond ik aan de start van de marathon van Wenen. De maanden daarvoor had ik paleo gegeten en de koolhydraten geschrapt. Koolhydraten waarvan wordt gezegd dat je ze als loper echt nodig hebt om te presteren. Het was een experiment, maar niet eentje in de categorie onverantwoord. Ik liep in Wenen mijn beste tijd ooit op de marathon. Enerzijds omdat ik een prima gewicht had, anderzijds omdat ik gewoon heel gezond had geleefd. En nu wil ik dat kunstje weer flikken.

Het is de dag voor het tweede weegmoment. Voor mijn Facebookvolgers is het geen geheim meer wat mijn gewicht nu is, maar voor alle andere lezers nog een dagje geduld! Wil je direct alle updates, like dan even op Facebook de pagina van Voedie. Het is zo'n laatste dag toch altijd spannend. Wat heeft alle beweging en het gezond eten opgeleverd? Overigens is het allemaal heel makkelijk vol te houden. Ik heb geen enkel moment het gevoel dat ik honger heb. Ik denk dat dat ook wel heel belangrijk is als je met beleid af wilt vallen. Als je gaat afzien dan wordt het al snel een kwelling. Bovendien mag het gewicht er wel voor langere tijd af blijven. Ik probeer dan ook zo normaal mogelijk te eten, alleen wat verstandiger.

Ik heb het overleefd. Het uurtje bootcamp van woensdagavond kun je gerust boostcamp noemen. Man oh man, wat was dat lekker. Ik had het zwaar en kon het echt niet allemaal volhouden, maar het was ook maar de eerste keer. Ik ken mijn lijf, probeer verstandig te sporten en zo sta ik er dan ook helemaal niet van te kijken dat ik vandaag eigenlijk helemaal geen spierpijn heb. Ik juich niet te hard, want voor vanavond staat er weer een hardlooptraining op het programma. Door de warmte en de omgeving gaat het zwaar worden, maar afzien maakt je alleen maar sterker. Girlpower! Ik ga zeker door met bootcamp, alleen pak ik dan wel een les waar minder wordt hardgelopen. Dat gaat allemaal iets teveel van het goede worden. Tenslotte moet ik eind november wel van start kunnen op de marathon.

Lang leve mijn weekplanning die ervoor zorgde dat ik gisteren eens iets anders at dan een gebakken ei en salade met zalm. Als ontbijt at ik een goddelijke mix van avocado, banaan en blauwe bessen. Dit stond afgelopen weekend ook op het menu, maar toen at ik het niet met bevroren blauwe bessen en dat maakte het vele malen lekkerder! Als lunch stond er dit keer een kalkoenwrap genoteerd. Verderop meer over mijn dagmenu, maar nu nog even over het beweeggedeelte. Het uur beweging heb ik dinsdag ruimschoots gehaald. Ik besloot namelijk op de fiets naar de startplaats van de hardlooptraining te gaan. 'Slechts' 10 kilometer, maar op de terugweg viel dat toch zwaar tegen. Met name als je net een heuveltraining achter de rug hebt.

De dagen vliegen voorbij! Het gezonde eten zit er inmiddels al helemaal ingebakken. In de supermarkt kan ik nog wel verlekkerd kijken naar de vele soorten snoep, koek en chips, maar het blijft bij kijken. Is het je trouwens weleens opgevallen hoeveel producten er in de supermarkt liggen die je eigenlijk helemaal niet nodig hebt? Ergens las ik een keer dat een supermarkt 72 soorten chips in het assortiment heeft. Why? Misschien moet ik maar gewoon mijn groente en fruit kopen bij de boer of op de markt in plaats van de supermarkt waar ik toch 60% kan overslaan. Over boodschappen doen gesproken. Veel groente en fruit eten heeft wel tot gevolg dat ik me tegenwoordig kapot sleep. Zo ook maandagmiddag. Man oh man, drie tassen vol!

Kijkend naar de getallen op de weegschaal ben ik weliswaar nog maar een kilo kwijt, maar in mijn hoofd zijn het er al veel meer. Na een dag werken kon ik zondagavond eindelijk gaan hardlopen. Wat ging dat lekker! Ik had 15 kilometer op het programma staan en omdat ik alleen moest lopen had ik me ingesteld op een martelgang van ruim anderhalf uur. Niets was minder waar! Weliswaar had ik hulp van mijn mp3-speler met foute hits van toen, maar ik was het toch echt zelf die als een razende de kilometers wegtikte. Oké, eerlijk is eerlijk. Ik kon het tempo niet de hele afstand volhouden en heb eigenlijk zeer onverstandig gelopen, maar man wat was dat weer even lekker. Gezonde voeding, meer bewegen. Enorm goed voor mijn gemoedstoestand.

Na de euforie van een kilo gewichtsverlies ga ik op zaterdag weer volle vaart vooruit. Ik werk dit hele weekend en het doen van boodschappen en bedenken van avondeten ben ik daarom gaan uitbesteden. “Mag je dit hebben?” Het is een veelgehoorde vraag de laatste week hier in huis. Het is natuurlijk even omschakelen als de een nauwelijks koolhydraten wil eten en de ander juist helemaal gek is hiervan (denk aan pasta's). Ik 'mag' alles eten, ik hoef tenslotte niet verplicht op dieet en het is ook niet zo dat ik niet tegen gluten kan, maar ik kies ervoor om een aantal producten niet te nemen, zoals brood en pasta. Hier en daar natuurlijk een uitzondering daargelaten, zoals uit mijn avondeten blijkt.

En dan is het zover. De eerste week is achter de rug en ik mag eindelijk op de weegschaal staan. Ik vertelde eerder deze week al dat ik meer moeite had met niet op de weegschaal stappen dan met de neiging tot vreten. Voordat ik naar het zwembad vertrok op de weegschaal. Precies een kilo minder. Een mooi resultaat voor een eerste week. Als ik in dit tempo door blijf gaan dan haal ik mijn doel wel. Helaas zal dit tot de 65kg niet in zo'n dalende lijn gaan (helaas). Dat realiseer ik me ook wel. Het is de eerste kilo van vele en met een opgewekt gevoel vertrok ik naar het zwembad voor mijn zestig baantjes. Tenslotte moet er in de tweede week ook weer wat af.

Het is de laatste dag voor het eerste weegmoment. Wat zou deze eerste week me aan kiloverlies hebben opgeleverd? Nu het moment dichterbij komt merk ik dat ik het opeens niet eens meer wil weten, bang voor tegenvallende resultaten. Maar wat valt tegen? Een halve kilo, een kilo? Het gezond eten gaat me goed af, het sporten ook, dus de weegschaal zal minder aan moeten geven. Deze morgen begin ik met een rondje hardlopen (op een nuchtere maag). Om 7.00 uur sta ik buiten voor een rondje van 10 kilometer in een heel rustig tempo. Voor onderweg twee flesjes kokoswater mee. Zo vroeg op de ochtend is het al behoorlijk warm en ik ben blij dat ik voor een rustig tempo heb gekozen. Op deze manier is het goed vol te houden.

6.30 uur. Vroeg uit de veren. Wakker worden in het zwembad tijdens 60 banen zwemmen. Hoewel ik soms best wat langer wil slapen, weet ik ook dat dit het enige moment van de dag is om te zwemmen. Het is een fijne manier van bewegen. En hoewel het af en toe best saai kan zijn, steeds die baantjes heen en weer, is het voor mij ook wel een manier om plannen voor die dag te maken. En dan ondertussen ook nog zorgen dat ik niet de tel kwijtraak! Hard werken dus eigenlijk. Ik zwem nu nog steeds schoolslag, maar ga een zwembrilletje aanschaffen zodat ik met mijn hoofd onder water kan (want lenzen en onder water is een slechte combinatie) en ook de borstcrawl kan gaan oefenen. Als ik dan kan hardlopen en kan zwemmen dan hoef ik alleen nog maar te leren fietsen op een racefiets en ben ik klaar voor de triathlon.

Helemaal 100% hersteld van mijn avontuurtje van zondag was ik klaar voor een nieuwe hardloopdag. Sinds begin dit jaar krijg ik de smaak maar niet echt te pakken. Nu met de marathon in het vooruitzicht moet het echter wel! Gewoon door blijven gaan dus. In deze blog vandaag niet alleen een overzicht van mijn dag, maar ik bedacht dat het ook wel leuk zou zijn om dagelijks een tip te geven voor een gezonde levensstijl. Simpele tips die makkelijk toe te passen zijn en waarmee je stapje voor stapje wat veranderingen door kunt voeren. Als je dat wilt natuurlijk. Zo niet, lees ze dan ook gewoon, want van sommige tips loopt het water in je mond. Ik deel ze met je onderaan mijn blog. Ben je mijn geneuzel zat, dan kun je gewoon naar beneden scrollen en de tip meepakken. Een per dag. Gratis en voor niets.

Zo, dat was me het (zon)dagje wel! Gelukkig ging het maandag op wat duizeligheid en slapheid na stukken beter. Het zwemmen heb ik veiligheidshalve maar even overgeslagen deze maandagmorgen, want dat was nog iets teveel van het goede. Ik moest vandaag ook weer gewoon aan het werk en dat is toch iets belangrijker dan mezelf de vernieling in zwemmen. Het was al met al een rustig dagje waarbij ik me keurig heb gedragen qua eten. Het dagelijkse verplichte uurtje bewegen kwam in de avonduren met een wandeling door Meinerswijk. Het blijft lekker om 's avonds nog even de natuur in te gaan. Ik merkte alleen wel dat ik had ingeleverd door mijn avontuur van zondag. Anyway, tijd voor een terugblik op de maandag.

Vol goede moed begon ik aan mijn zondag. De eerste serieuze duurloop in aanloop naar de marathon stond vandaag op het programma. Er zou 12,5 kilometer gerend gaan worden. Met een ontbijt van pannenkoeken van amandelmeel en kokosmeel moest ik er klaar voor zijn. Het recept voor de pannenkoeken haalde ik uit een kookboek met paleo recepten. Ik ben er nog niet helemaal over uit of dit een succes is, aangezien ze nogal droog waren. Kan natuurlijk ook komen omdat ik ze een dag van tevoren al had gemaakt en deze in de magnetron had opgewarmd. Het was in ieder geval een handig ontbijt voor op de camping. Na een kop thee en wat water op naar het bos. In aanwezigheid van twee stoere mountainbikende jongetjes ging het eerste rondje op een sukkeldrafje.

Allereerst super bedankt voor alle leuke reacties op mijn challenge om de komende 120 dagen mezelf klaar te stomen voor een marathon en ondertussen ook nog de nodige kilo's te verliezen. Het liefst 15 kg, maar of dat realistisch is in dat tijdsbestek... In ieder geval ontving ik via alle mogelijke kanalen ontzettend veel lieve reacties van bekenden en onbekenden die mijn verhaal herkenden en me succes wensten en me lieten weten met me mee te leven. Het is een enorme stok achter de deur en iedere keer als ik wil zondigen denk ik aan iedereen die weet wat ik aan het doen ben. Maar dat niet alleen, ik moet mezelf ook nog 'verantwoorden' op mijn blog. En dus denk ik wel twee keer na voordat ik een broodje pak, chips wil gaan eten of neig naar een vette koek.