Je hebt ze in alle soorten en maten: trailers. De een noemt een incidentele training van de loopgroep in het bos al een 'trailrun', terwijl een andere trailer minimaal 200 hoogtemeters in zijn training wil hebben verwerkt. Tot welke categorie reken ik mezelf eigenlijk? Sinds ik terug ben van anderhalve week trailen in Puy Saint Vincent (bergen!) speelt de vraag vaak door mijn hoofd. Wat versta ik onder trailen? En belangrijker nog... waaruit haal ik mijn voldoening?
Wekelijks hebben wij van de biologisch-dynamische boerderij De Horsterhof uit Duiven een groentepakket. We eten wat groente betreft dus echt lokaal én met de seizoenen! Een groot voordeel is dat je groente eet die je anders nooit zou kopen, zoals koolrabi, raapsteel en knolselderij.
Op Ameland maakte ik twee jaar geleden kennis met trailrunning. Op dit mooie eiland – dat ook nog eens mijn favoriete plekje van Nederland is – liep ik toen mijn eerste ‘echte’ trailwedstrijd: de Vuurtorentrail. Op welke plek kan ik beter mijn ultrarundebuut maken dan daar? Juist! En dus stond ik 17 maart met gezonde spanning aan de start van de 60 kilometer.
Ik beken: fruit eten is niet mijn sterkste punt. Niet omdat ik het niet lust, maar op de een of andere manier schiet het er altijd bij in. Gelukkig zijn er volop mogelijkheden om toch je dagelijkse portie binnen te krijgen. Ik maak graag smoothies en eet ‘s ochtends bijna altijd kwark met fruit zoals een banaan, aardbeien of blauwe bessen. Op dagen dat ik in de ochtenduren geen fruit eet, probeer ik dit in vloeibare vorm binnen te krijgen. Mijn nieuwste ontdekking: een sapje van watermeloen, aardbei en citroen. Gelukkiger kun je me momenteel niet maken!
Het mooie aan hardlopen is dat je je grenzen kunt verleggen. Hoeft niet, mag wel. Ik ben zo iemand die graag net een stapje meer zet. Als diesel doe je mij geen plezier met een korte afstand. Hoe langer ik loop, hoe lekkerder het gaat. Inmiddels heb ik tien ‘reguliere’ marathons uitgelopen. En nu wil ik meer. Ik ben begonnen met trailen en kan daar helemaal mijn ei in kwijt. Maar toch kan ik het marathonlopen ook niet loslaten. En laat er nou een mooie ‘combi’ zijn: de Great Wall Marathon. En over 100 dagen is het zover.
