70% van de mensen is binnen 12 weken van de klachten af. En heb je eigenlijk al nagedacht over de haalbaarheid van je doelen dit jaar? Ik lig op mijn buik op de behandeltafel van de fysio terwijl hij allemaal dingen zegt die ik niet wil horen. De tranen schieten in mijn ogen en het liefst wil ik heel hard huilen.Inmiddels ben ik ruim vijf weken onderweg met mijn beknelde zenuw en leef bij de dag. Ik steek mijn kop in het zand als het gaat om vooruitkijken. Morgen wordt het beter. Morgen wordt de pijn minder. Morgen is weer een stap dichter bij het maken van nieuwe hardloopavonturen.

Zo makkelijk kan het niet zijn. Ik wil afzien. Mijn eerste 100 kilometer, tijdens de Lakeland Ultratrail, in 2022 kwam ik fluitend door. Ja, ik had er ruim de tijd voor genomen, maar omdat het mijn eerste was, wilde ik mezelf ook niet over de kop lopen. Resultaat was wel dat er naast (vooral!) trots ook iets knaagde. Deze afstand moest ik nog een keer aangaan. En dat werd eind oktober de Grizzly 100. Was het dit keer afzien? Ben ik mezelf tegengekomen?

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: geen Cape Wrath voor mij dit jaar. Ik heb besloten mijn inschrijving een jaar door te schuiven. Er zijn te veel factoren die ervoor hebben gezorgd dat ik er gewoon niet klaar voor ben. En een DNF bij deze 8-daagse trail in Schotland wil je niet, daarvoor is het evenement te speciaal.

Mijn laatste blog is alweer veel te lang geleden! Het waren rare maanden na de Lakeland Trails Ultra 100 kilometer. Zo gedisciplineerd als ik het eerste half jaar van 2022 was, zo doelloos ben ik nu. Hoewel dat ook weer niet helemaal waar is (spoiler: deze hele blog gaat over mijn nieuwe doel!), maar zo voelt het wel. Ik hobbel lekker door, maar mis een stok achter de deur. En misschien helpt een nieuwe drukke baan ook niet echt mee om de ultralijn door te trekken.

Had iemand mij van tevoren kunnen vertellen dat het herstellen van een ultra het moeilijkste onderdeel is van het hele traject? Pfff! Het is nu een maand geleden dat ik na een dagje avontuur in het Lake District een vinkje kon zetten achter ‘100 kilometer’. De eerste week na de ultra leefde ik nog volledig op adrenaline. Een heerlijk gevoel. Ik voelde me onaantastbaar. Niet moe, geen spierpijn, niets. Maar toen …